پیانو مدرن

– پیانو مدرن

از سال 1790 تا 1860، در پیانو های دوران موتزارت تغییرات بزرگی ایجاد شد

و تبدیل به پیانو های امروزی شدند.

این انقلاب در پاسخ به ترجیح آهنگسازان و پیانیست ها برای صدای پیانو قوی تر و پایدارتر بود .

سیم های پیانو با کیفیت بالاتر و  فریم های آهنی بسیار بزرگ

که بتوانند در برابر کشش شدید سیم ها مقاومت کنند.

با گذشت زمان، محدوده اوکتاوها از پنج اکتاو در پیانوهای دوره موتزارت به هفت اکتاو (و حتی بیشتر) در پیانوهای مدرن افزایش یافت.

پیشرفت تکنولوژی در اواخر دهه ۱۷۰۰به دلیل کارخانه بورد وود بود .

حدودا در سال ۱۷۷۷، جان بورد وود به همراه یک اسکاتلندی دیگر به نام رابرت استادارو و یک هلندی ، آمریکوس بیکر ، پیانو گراند را طراحی کردند.

گراند پیانو ها بزرگتر بودند و صدای قوی تر و بلند تری داشتند.

آنها پیانوها را به جوزف هادن و لودویگ ون بتهوون فرستادند و اولین کارخانه ساخت پیانو بودند

که محدوده اوکتاو در آنها بیش از پنج اوکتاو بود.

پنج اکتاو و پنجم در دهه 1790، شش اکتاو در سال 1810

(بتهوون از نت های اضافی در آثار بعدی اش استفاده کرد) و هفت اکتاو در سال 1820.

سازندگان وین نیز این روند را دنبال کردند

پیانوهای بورد وود دارای استحکام بیشتری بودند اما پیانوهای وینی حساس تر و ظریف تر بودند.